หัวใจฮำฮอน
คึดฮอดตอนสองเฮากราบก้ม
ขอพรองค์ธาตุพนม
ช่วยดลบันดาลให้ฮักเฮามั่นแก่น
สิบปีซาวปี
จนตลอดไปอย่าได้คลอนแคลน
ให้ฮักมั่นสัมพันธ์สายแนน
จับมือควงแขนเป็นคู่ชีวี
ลมหนาวพัดมาสิ้นมกราหลังปีใหม่
เฮาสัญญากันไว้อยู่บุญธาตุใหญ่เมื่อปีผ่านมา
ให้น้องมารอสิกลับมาพ้อกันตามสัญญา
น้องกะเฝ้าตั้งตารออ้ายสิมาหมั้นไว้คือเว้า
มานั่งคอยทางตั้งแต่เช้าจนบ่าย
เริ่มสับสนในใจเหลียวเบิ่งทางได้ไม่มีแม้เงา
อ้ายไปอยู่ไส ฮ้ายดีจั่งใด๋คือบ่ส่งข่าว
หรือไปพ้อผู้สาว สัญญาของเฮากะเลยเบิดค่า
มาบ่ได้ หรือแม่นแนวใด คือบ่เว้าบ่กล่าว
คนคอยปวดร้าว หัวใจแป้วคักหลาย
หรือแมนอ้ายไปม่วนทางได้
อยู่นำไผจั่งได้หลงลืมทางสัญญาลืมจ้อย
คนคอยถ่าน้ำตาย้อยยามหย่าง แนมทางสิพ้อจนใจท้อมุ่นมี
งานธาตุปีนี้คงบ่มีแล้วคนเคียงข้าง คงบ่มีไผพาหย่าง
เที่ยวเบิ่งงานคือจั่งปีกลาย
สัญญาเป็นหมันว่าสิมาหมั้นกะบ่เห็นไหง่
น้องนี่ใจสลายทั้งเจ็บทั้งอาย ไทบ้านเพิ่นเว้า.
นั่งเหงาเบิ่งเขาเคียงคู่ นั่งเหงาเบิ่งเขาเคียงคู่
บัดเหลียวดูเฮานั่นเป็นต่าง
ฮักสองเฮามาฮอดคราวแตกม้างบ่หวังแล้วฮักพี่ชาย
สัญญาไว้ก็แค่ลมปาก
บอกว่าฮักแค่ตอนอยู่ใกล้ยามห่างกันไปกะลืมแล้ว กะลืมแล้ว